Sevgili Peygamberimiz Hz. Muhammed (s.a.v.)’e duyduğu sevgiden dolayı insanımız, çocuklarına Muhammed/Mehmet, Ahmet, Mahmut, Hamitm ve Mustafa isimlerini çokça vermişledir. Hatta Peygamberimizin ailesinden Hatice, Aişe, Zeynep, Fatima, Ali, Hasan, Hüseyin isimleriyle Peygamber sevgisini evlerinin neşesine dönüştürmüşlerdir.
Şanlı ordumuzun her neferi “Mehmetçik” olarak adlandırılmış, Peygamber ocağındaki evlatlarımızın vatan savunmasında, birlik ve beraberlik duygusu ile şanlı bayrağımız etrafında toplanılmıştır.
Kişi çok övüldüğünde “Mahmûddur” denir.
Övülen güzel hasletleri çok olunca “Muhammed” denir. Muhammed; inançları, amelleri, sözleri ve ahlâkı övülmüş olmakta ileri giden demektir.
Dedesi Abdülmuttalib, bu ismi O’na doğumunun yedinci gününde Allah’tan bir ilhamla vermiştir. Abdülmuttalib’e: “Senin atalarının ve kavminin isimlerinden olmadığı halde niçin ona bu ismi verdin?” diye sorulunca, “Ben O’nun gökte ve yerde övülecek olmasını umuyorum.” demiştir. Allah da O’nun bu ümidini ve hayra yormasını gerçekleştirmiştir. İşte Hz. Peygamberimiz (s.a.v.) sevilen hasletleri ve rağbet edilen şemâili ile Allah (c.c.) nezdinde, mukarreb melekler, nebiler ve rasuller ve tüm dünyâ ehli katında övülen birisi olmuştur. O’nda bulunan kemal